Bumiyahe Si Mister

Akala niya ay nananaginip siya. Isang lalaki na di niya kilala ang nasa pagitan ng kanyang mga hita. At panay ang sungkal nito sa kanyang kaselanan. Sumasalisol ang dila. Naninipsip. Humihimod.

   

Di namamalayan ng lalaki na gising na siya. Patuloy ito sa ginagawa. Sa kabiglaanan ay di malaman ni Lorie kung ano ang gagawin. Nadarama na niya ang kasiyahan sa ginagawa sa kanya ng di kilalang lalaki. Kiliting-kiliti ang kanyang pagkababae sa dantay ng makapal na bigote nito sa kanyang kaselanan. At kung sungkalin nito ang kanyang alindog ay parang sumisiil ito ng halik sa mga labi ng isang babae.

   

Saglit pang nagtalo ang isip ni Lorie. Pero minabuti niya ang magtulug-tulugan. Mas nakapanaig sa kanya ang kasiyahang nadarama niya na kahit minsan man ay di naipalasap sa kanya ng kanyang asawa.

   

Biyahero si Enteng. Tsuper ng malaking trak ng nagluluwas ng kawayan sa bayan ng Paranaque. At kung umuwi ito ay, kinabukasan na. Tulad ng araw na iyon na nagbiyahe ito. Tiyak na kinabukasan na ng hapon ang balik nito. Kung minsan pa nga, inaabot ito ng dalawang araw bago makabalik.

   

Patuloy sa kanyang ginagawa ang lalaki kay Lorie, samantalang patuloy pa rin siya sa pagtulug-tulogan. Pero init na init na ang kanyang pakiramdam. Sarap na srap na siya sa naiibang pamamaraan ng di kilalang lalaki. Nagsimula na siyang tumagas na siyang bumasa sa kanyang kaselanan.

   

Nasalat ng dila ng lalaki ang katas ni Lorie. At napangisi iyon. Napasulyap sa kanya. Waring napaghulo ng lalaki na gising na at nararamdaman na niya ang ginagawa nito sa kanya.

   

Patay-maling lalong pinag-igi ng lalaki ang ginagawa. Lalong isinalisol ang mahabang dila sa kaselanan ni Lorie. Lalong ipinagdiinan ang makapal na bigote. At hindi na napigil ni Lorie ang sarili. Sa tindi ng sarap ay humulagpos sa kanyang bibig ang pigil na pag-ungol . . . ang impit na paghalinghing. Minsan pa siyang tinapunan ng sulyap ng nakangising lalaki. Nagtagumpay itong gisingin siya sa kaligayahang ipinipilit nito sa kanya.

   

Namimilipit na si Lorie sa sarap. Pakiya-kiyakis ang mga hita. At halos ay sabunutan ang buhok ng lalaking nanatiling nakababad sa kanyang kaselanan. Patuloy siyang sinusungkal. Inuubaob.

   

Nang makita ng lalaking tangay na ng makamundong paghahangad si Lorie, ay nagmamadali itong naghubad ng pantalon. At tinabihan si Lorie. Noon lang nagmulat ng mga mata ang babae. At kahit madilim, napasnawan niya kung sino ang pangahas – si Roland, ang binatang kapitbahay nila. Noon pa man, halata na niyang may kursunada ito sa kanya. Lagi niyang nahuhuling nanunubok ang binata sa kanya sa paglalaba sa may poso at nanghahaba ang leeg nito sa pagtanaw sa kanya tuwing naliligo siya sa may poso.

   

Wala ng lakas na tumutol pa si Lorie. Tangay na siya ng nag-aalab na damdamin. Lalo pa’t nang simulang susuhin ni Roland ang kanyang malulusog na dibdib. Lalong napahalinghing sa sarap si Lorie. Parang ibig nang mapasigaw sa sarap.

   

Saglit lang at naramdaman niyang kumubabaw na sa kanya ang lalaki. Naramdaman niya ang pagsayad ng matigas na pagkalalaki niyon sa kanyang hita at puson. At nang itutok nito ang kasabikan nito sa kanyang kaselanan, tila wala sa loob na naibuka ni Lorie ang kanyang mga hita. Katal at nanginginig ang kanyang katawan sa labis na pananabik. Ibig na rin niyang matikman ang BATAMBATANG PAGKALALAKI ni Roland.

   

Marahang bumundol-bundol ang nag-uumigting na kabahagi ni Roland sa pinakatampok na bahagi ng pagkababae ni Lorie. At madaling naibaon ni Roland ang kanyang sandata. Sumagad ang pagkakatimo niyon nang ulusin ng mariin ni Roland ang kalambutan ni Lorie. Nakagat nang mariin ng babae ang kanyang mga labi dahil sa di matingkalang sarap. Iba ang kanyang nadaramang kasiyahan kay Roland. Iba nga pala ang mas bata at mas mapusok na katalik.

   

Nang magsimulang umayuda si Roland ay napasabay na rin si Lorie. Gumigiling ito ay umiimbay naman ang katawan niya. At bawat galaw ng katawan ni Roland ay sinasabayan niya. At ang maririing ulos nito ay ginagantihan niya. Sinasalo niyang lahat ang bayong ginagawa ng kaniig.

   

Humahagok sa kasiyahan si Roland. Nagpahinga ito sa ibabaw ni Lorie. Ipinirmi ang nagtutumigas niyang pagkalalaki sa loob ng sinapupunan ni Lorie at pinag-inamang susuhin naman ang malulusog na dibdib ng babae.. ngayon lang siya talaga nakatikim ng ibayong sarap . . . at sa piling pa ng ibang lalaki.

   

Basam-basa na si Lorie. Wala pa ring tigil ang kababayo sa kanya ni Roland. Hanggang sa mamaya, lalong binilisan nito ang pagbayo sa kanya. Kaipal’y malapit na itong sumapit sa lundo ng sarap. Si Lorie man ay gayundin. Habol ang hininga. Pasalit-salit ang ungol at halinghing. Kapit-tuko kay Roland. Parang ayaw nang bumitiw dito. Habang patuloy na bumabalibol sa kanyang sinapupunan ang nag-uumigting nitong pagkalalaki.

   

At ibinigay ni Roland ang huling ulos. Sumagad ang pagkakabaon ng kanyang kasabikan. At hinayaang pumulandit ang masaganang katas ng kanyang pagkalalaki. Nangislig ang buong katawan ni Lorie sa sarap. Hustung-hustong dating ni Roland ay siya namang pagsapit niya sa lundo.

   

“Mahal kita, Lorie, kaya ko nagawa ito. Patawarin mo ako,” wika ng binata nang manauli na ang kanilang kahinahunan.

   

Tumingin lang sa kanya si Lorie. Walang bakas na galit sa mukha nito. Bagkus ay nakakintal pa roon ang kasiyahang naipalasap sa kanya ni Roland.

   

“Ang inaalala ko ay si Enteng. Baka siya makahalata.”

   

“Hindi. Mag-iingat tayo.”

   

Pagkasabi niyon ay nagpaalam na si Roland. Sa likod-bahay ito dumaan. At bago umalis, ginawaran pa ng masuyong halik si Lorie.

   

Tulog na tulog pa rin ang panganay na anak nila ni Enteng na katabi niya sa tulugan. May isang taong gulang pa lang ang bata. Walang kamuwang-muwang sa nagawa niyang kaimbian.

   

Nakahiga na muli si Lorie ay sariwa pa rin sa kanyang alaala ang namagitan sa kanila ni Roland. Humanga rin siya sa sa kabilisan nito. Gayong kung kanyang titingnan ay tila di makabasag-pinggan man lang si Roland. Iyon pala nasa loob ang kulo.

   

Nang sumunod na gabi, muling pinanhik ni Roland ang bahay ni Lorie. Wala ulit si Enteng. Bumiyahe na naman.. Kaya nga malayang-malaya na naman nilang magagawa ang magpakalunod sa kaligayahan.

   

Sabik na siyang hinihintay ni Lorie. Handa na ito. Bagong paligo. Mabangung-mabango. Nang tabihan ito ni Roland ay ito na ang kusang yumakap at pumupog ng halik sa binata.