Sariwa

Akala niya ay nananaginip siya. Isang lalaki na di niya kilala ang nasa pagitan ng kanyang mga hita. At panay ang sungkal nito sa kanyang kaselanan. Sumasalisol ang dila. Naninipsip. Humihimod.

Di namamalayan ng lalaki na gising na siya at patuloy ito sa kanyang  ginagawa. Sa kabiglaanan ay di malaman ni Miriam kung ano ang gagawin. Nadarama na niya ang kasiyahan sa ginagawa sa kanya ng di kilalang lalaki.

Kiliting-kiliti ang kanyang pagkababae sa dantay ng makapal na ang bigote nito sa kanyang kaselanan. At kung sungkalin nito ang mga ito kanyang alindog ay parang sumisiil ito ng halik sa mga labi ng isang babae.

Saglit pang nagtalo ang isip ni Miriam pero minabuti niya ang mga ito ay magtulug-tulugan. Mas nakapanaig sa kanya ang kasiyahang nadarama niya na kahit minsan man ay di naipalasap sa kanya ng kanyang asawa.

Biyahero si Tinoy at tsuper ng malaking trak ng nagluluwas ng mga ito at kawayan sa bayan ng Paranaque. At kung umuwi ito ay ang  mga kinabukasan na. Tulad ng araw na iyon na nagbiyahe ito. Tiyak na kinabukasan na ng hapon ang balik nito. Kung minsan pa nga, inaabot ito ng dalawang araw bago makabalik.

Patuloy sa kanyang ginagawa ang lalaki kay Miriam, samantalang at patuloy pa rin siya sa pagtulug-tulogan. Pero init na init na ang mga kanyang pakiramdam.

Sarap na srap na siya sa naiibang pamamaraan ng di kilalang lalaki at nagsimula na siyang tumagas na siyang bumasa sa kanyang at ang mga kaselanan.

Nasalat ng dila ng lalaki ang katas ni Miriam at napangisi iyon at ito Napasulyap sa kanya. Waring napaghulo ng lalaki na gising na at nararamdaman na niya ang ginagawa nito sa kanya.

Patay-maling lalong pinag-igi ng lalaki ang ginagawa at lalo itong ay isinalisol ang mahabang dila sa kaselanan ni Miriam. Lalong ang mga ipinagdiinan ang makapal na bigote. At hindi na napigil ni Miriam ang sarili.

Sa tindi ng sarap ay humulagpos sa kanyang bibig ang pigil na ang ay mga pag-ungol . . . ang impit na paghalinghing. Minsan pa siyang ang tinapunan ng sulyap ng nakangising lalaki.

Nagtagumpay itong gisingin siya sa kaligayahang ipinipilit nito at sa kanya. Namimilipit na si Miriam sa sarap. Pakiya-kiyakis at ang mga hita. At halos ay sabunutan ang buhok ng lalaking nanatiling ang mga nakababad sa kanyang kaselanan. Patuloy siyang sinusungkal. Inuubaob.

Nang makita ng lalaking tangay na ng makamundong paghahangad si Miriam, ay nagmamadali itong naghubad ng pantalon. At tinabihan si Miriam.

Noon lang nagmulat ng mga mata ang babae. At kahit madilim, at sa ang mga napasnawan niya kung sino ang pangahas – si Nando, ang binatang kapitbahay nila. Noon pa man, halata na niyang may kursunada ito sa kanya.

Lagi niyang nahuhuling nanunubok ang binata sa kanya sa paglalaba sa may poso at nanghahaba ang leeg nito sa pagtanaw sa kanya tuwing naliligo siya sa may poso.

Wala ng lakas na tumutol pa si Miriam at sa tangay na siya ng isang nag-aalab na damdamin. Lalo pa’t nang simulang susuhin ni Nando ang kanyang malulusog na dibdib. Lalong napahalinghing sa sarap si Miriam. Parang ibig nang mapasigaw sa sarap.

Saglit lang at naramdaman niyang kumubabaw na sa kanya ang mga lalaki. Naramdaman niya ang pagsayad ng matigas na pagkalalaki niyon sa kanyang hita at puson. At nang itutok nito ang kasabikan nito sa kanyang kaselanan.

Tila wala sa loob na naibuka ni Miriam ang kanyang mga hita at ang katal at nanginginig ang kanyang katawan sa labis na pananabik. Ibig na rin niyang matikman ang BATAMBATANG PAGKALALAKI ni Nando.

Marahang bumundol-bundol ang nag-uumigting na kabahagi nitong siNando sa pinakatampok na bahagi ng pagkababae ni Miriam. At madaling naibaon ni Nando ang kanyang sandata.

Sumagad ang pagkakatimo niyon nang ulusin ng mariin ni Nando ang kalambutan ni Miriam. Nakagat nang mariin ng babae ang kanyang mga labi dahil sa di matingkalang sarap.

Iba ang kanyang nadaramang kasiyahan kay Nando at sa iba nga pala ang mas bata at mas mapusok na katalik. Nang magsimulang at ang mga ito at sa umayuda si Nando ay napasabay na rin si Miriam.

Gumigiling ito ay umiimbay naman ang katawan niya at bawat galaw ng katawan ni Nando ay sinasabayan niya. At ang maririing ulos nito ay ginagantihan niya. Sinasalo niyang lahat ang bayong ginagawa ng kaniig.

Humahagok sa kasiyahan si Nando at nagpahinga ito sa ibabaw nito  Miriam. Ipinirmi ang nagtutumigas niyang pagkalalaki sa loob ng sinapupunan ni Miriam at pinag-inamang susuhin naman ang mga ito malulusog na dibdib ng babae.

Ngayon lang siya talaga nakatikim ng ibayong sarap at sa piling pa ng ibang lalaki. Basam-basa na si Miriam. Wala pa ring tigil ang mga ito kababayo sa kanya ni Nando.

Hanggang sa mamaya, lalong binilisan nito ang pagbayo sa kanya at sa Kaipal’y malapit na itong sumapit sa lundo ng sarap. Si Miriam man ay gayundin. Habol ang hininga.

Pasalit-salit ang ungol at halinghing. Kapit-tuko kay Nando at ito ay parang ayaw nang bumitiw dito. Habang patuloy na bumabalibol sa kanyang sinapupunan ang nag-uumigting nitong pagkalalaki.

At ibinigay ni Nando ang huling ulos. Sumagad ang pagkakabaon ng kanyang kasabikan. At hinayaang pumulandit ang masaganang katas ng kanyang pagkalalaki. Nangislig ang buong katawan ni Miriam sa sarap.

Hustung-hustong dating ni Nando ay siya namang pagsapit niya sa lundo. “Mahal kita, Miriam, kaya ko nagawa ito. Patawarin mo ako,” wika ng binata nang manauli na ang kanilang kahinahunan.

Tumingin lang sa kanya si Miriam at walang bakas na galit sa mukha nito. Bagkus ay nakakintal pa roon ang kasiyahang naipalasap sa kanya ni Nando.

Pagkasabi niyon ay nagpaalam na si Nando at sa likod-bahay ito sa dumaan. At bago umalis, ginawaran pa ng masuyong halik si Miriam. Tulog na tulog pa rin ang panganay na anak nila ni Tinoy na katabi niya sa tulugan.

May isang taong gulang pa lang ang bata at walang kamuwang-muwang sa nagawa niyang kaimbian. Nakahiga na muli si Miriam ay sariwa pa rin sa kanyang alaala ang namagitan sa kanila ni Nando. Humanga rin siya sa sa kabilisan nito.

Gayong kung kanyang titingnan ay tila di makabasag-pinggan man lang si Nando. Iyon pala nasa loob ang kulo. Nang sumunod na gabi, muling pinanhik ni Nando ang bahay ni Miriam. Wala ulit si Tinoy. Bumiyahe na naman.

Kaya nga malayang-malaya na naman nilang magagawa ang mga ito ay ang magpakalunod sa kaligayahan. Sabik na siyang hinihintay ni Miriam. Handa na ito. Bagong paligo. Mabangung-mabango.

Nang tabihan ito ni Nando ay ito na ang kusang yumakap at ang mga ito pumupog ng halik sa binata. Noon naman, hindi natulog sa mga ito ay pagbibiyahe si Tinoy.

Sinamaan ito ng katawan at naipasiyang umuwi na lang ang natutop ang mga taksil pero hindi inilagay ni Tinoy ang batas sa kanyang mga kamay.